Welkom!

Daar is de lente, daar is de zon. Bijna, maar ik denk dat ze weldra zal komen. De Fallus Impudicis staat al in bloei en de blaadjes krijgen bo-omen. Een ideale tijd - kortom - voor a walk through the park. Helaas kan dit niet in dat van het kasteel van Wannegem-Lede. Weten jullie trouwens dat dit kasteelpark ooit een internationaal vermaard voorbeeld van 19^de eeuwse tuinarchitectuur was ?

De landschapstuin ontstond in de 18^de eeuw in Engeland en maakte gebruik van natuurlijke glooiingen en waterpartijen in het landschap. In de 19^de eeuw maakte deze tuinstijl ook furore op het vasteland onder invloed van de Franse filosoof Jean-Jacques Rousseau. Volgens hem moest de mens terugkeren naar zijn natuurlijke staat. In de tuinarchitectuur vertaalde dit zich in de verwerping van de formele Franse tuin en een voorkeur voor natuurlijk aanvoelende parken, een tendens waarop kasteelheer Alphonse Baut de Rasmon (1756-1833) (zie: https://www.hultheim.be/index.php/kruishoutem/krasse-kruishoutemnaren/6-alphonse-baut-de-rasmon-1756-1833) nadrukkelijk inspeelde op de heuvelrij tussen Wannegem en Lede.

                                                                                                 (foto copyright Facebook Wannegem Feest)

Zeer belangrijk in het kasteelpark van Wannegem-Lede was het idee van grenzenloosheid. Boompartijen ontrokken ofwel het omgevende landschap aan het oog om 'lelijke' vergezichten te verbergen, ofwel lieten ze openingen, zodat de omliggende weiden en landerijen het verlengde werden van het park. De weg van Wannegem naar Lede tussen park en grote vijver was in die optiek geen begrenzing van,  maar juist een element in het park, waartoe ook de vijver met het eilandtempeltje behoorde. Parkmonumenten als deze tholos (zie: https://www.hultheim.be/index.php/kruishoutem/kruishoutemse-curiosa/45-het-eilandtempeltje-wannegem-ledestraat-wannegem-lede) droegen bij tot het ideaalbeeld van een utopische wereld, het dromerige doel van Alphonse Baut de Rasmon (tekst op basis van tekst Chris Bogaert en Kathleen Lanclus op website Inventaris Onroerend Erfgoed).

De Nacht van de Geschiedenis van het Davidsfonds staat dit jaar in het teken van ‘meesterschap’. Het Museum van Deinze en de Leiestreek (MUDEL) presenteert i.s.m. de Davidsfondsafdelingen van Deinze, Kruishoutem en Landegem een selectie uit een Nokerse privécollectie.

De tentoonstelling toont een waaier van werken van een 50-tal kunstenaars, uit diverse stromingen en met verschillende technieken (olieverf, aquarel, pastel, beelden, keramiek, stripplaat, grafiek,

Davidsfonds en MUDEL nodigen u van harte uit op de vernissage tijdens de Nacht van de Geschiedenis, met tekeningen en schetsen van: Emile Claus, James Ensor, Panamarenko, Gustave De Smet, Paul Van Gysegem, George Minne, Walter De Buck, José Vermeersch, Achiel Pauwels, Gilbert Declercq, Michel Seuphor, Raoul De Keyser, Emiel Hoorne, Prosper De Troyer, Rik Wouters, Anna De Weert, Edmond Van Dooren, Henri Van Straten, Fred Bervoets, Jacob Smits, Octave Landuyt, Berten Van De Velde, Fons Roggeman, Ronald Ergo, Edgard Tytgat, Jos Verdegem, Oscar Colbrandt, Frans Masereel, Frits Van den Berghe e.a.

• Wanneer: dinsdag 19 maart 2019
• Start: 19u30
• Waar: Museum van Deinze en de Leiestreek, Lucien Matthyslaan 3-5, 9800 Deinze.
• Inkom: gratis
• Meer info: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of 09 381 96 70

Verwelkoming door museumconservator Wim Lammertijn. Lezing door Peter De Wilde, CEO Toerisme Vlaanderen en nationaal voorzitter van Davidsfonds: ‘Het belang van private kunstcollecties en de rol van musea voor het toerisme in hun regio’. Daarna : receptie.

Kruisems Mooiste  wordt dit jaar a grand old dame  van 75 jaar !  Dit betekent dat ze aan haar albasten jubileum toe is. Den Duits was nog in het land, maar toch besloten enkele Nokerse dapperen in het voorjaar van 1944 al een wielerwedstrijd te organiseren. Op 26 april schreven 82 profrenners zich in voor de allereerste Nokere Koerse, toen nog Grote Prijs Jules Lowie.  Wereldkampioen Marcel Kint telefoneerde om te vragen wat hij als startpremie kon krijgen. Het antwoord was: "Niets !".  Toch kwam Marcel aan de start … en won. 

Maar … is het dit jaar nu de 73^ste, 74^ste, 75^ste of de 76^ste keer Nokere Koerse ? Een mens zou op den duur de tel kwijt raken ! Welnu, een gezegende leeftijd van 75 jaar betekent dat in 2019 normaliter de 76^ste editie zou worden verreden. Drie keer evenwel ging de wedstrijd niet door; in 1959 wegens wegenwerken, in 1962 wegens onenigheid in het toenmalig bestuur en in 2013 door sneeuwval. Toch maken we op 20 maart aanstaande niet de 76^ste - 3 = 73^ste, maar de 74^ste editie mee. Het bestuur rekent immers - niet ten onrechte - 2013 mee in zijn lijst, omdat de voorbereiding volledig rond was en sponsors en genodigden konden worden ontvangen in het gastvrije Nokere (foto en affiche - copyright Danilith Nokere Koerse).

Schrijf op woensdag 20 maart mee sportgeschiedenis op Nokereberg, de Poggio van Vlaanderen.  U komt toch ook?

Zie:

• KINDS Lieven, Nokere Koerse, van Vlaamse kermiskoers tot internationale semi-klassieker, jaarboek Hultheim, 2003, p.120-126.
• ‘Woensdag 17 maart 2010: 65^ste editie van Nokere Koerse (1944-2010)’, Kruishoutemse Kroniek maart 2010.

Danilith Nokere Koerse - op 20 maart aanstaande 75 jaren jong - heeft anno 2019 in maart zijn stek op de profwielerkalender gevonden. Vroeger ging in die maand in buurtgemeente Cruyshautem  de Grote Prijs Groene Leeuw  door.  Deelname aan deze wielerkoers was niet zonder risico's, zoals blijkt uit het volgende bericht in een Deinzes weekblad van 90 jaar geleden.

“De groote prijs ‘Groene Leeuw’ had ’n ontelbare menigte naar Cruyshautem gelokt op Zondag, 10 Maart. De koers werd hardnekkig betwist, getuige daarvan de geringe aankomst met groepjes van ten hoogste drie man samen. Spijtig van ’n paar ongevallen. Een renner wilde te Waregem, zonder vertragen, het voetgangerspad van de barreel doorrijden, haperde en botste tegen n’ ijzeren paal. ’t Was gelukkiglijk niet erg. Na verzorging kon hij huiswaarts fietsen. De renner Verstaen van Meulebeke  trof ’t erger. Tegen de ‘Warande’ werd  hij gevat door den auto van Mr. Speleers van Cruyshautem en slibberde ’n eind mee. Hij had verscheidene kneuzingen en was twee ribben gebroken. Hij werd spoedig verzorgd en mocht reeds Maandag naar huis gevoerd worden. ’t Is te hopen dat de jongen spoedig zal hersteld wezen. Er zou meer voorzichtigheid mogen zijn bij ’n wielrijderskoers. De toeschouwers staan soms te beven van benauwdheid als ze zien hoe autos, motos en velos al dooreen slingeren langs zoo’n nauwe banen.” (De Leye. Katholiek Weekblad -17.03.1929).